سبک بین‌المللی یا شیوه بین‌المللی (به انگلیسی: International Style) نام شیوه‌ای در معماری مدرن است که در بین سالیان ۱۹۲۰-۱۹۳۰ در اروپا و آمریکا پایه گذاری گردید این اصطلاح منشا خود را از عنوان یکی از کتابهای راسل هیچکاک و فیلیپ جانسون گرفته بود کتبی که برای ثبت اطلاعات برگزاری نمایشگاه هنر معماری مدرن که در موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک در سال 1932 نوشته شده بود.ویژگیهای مدرنیسم را در سرتاسر جهان بر اساس ویژگی های مشترک شناسایی و تعریف و طبقه بندی می کرد.که نتیجه آن تمرکز بیشتر بر ویژگی های سبک شناسی هنر مدرن بود اهداف هیچکاک و جانسون برای توصیف یک سبک از آن زمان بود که معماری مدرن را مختصر و مفید کرد.
آنها سه اصل مختلف را تعریف کردند که عبارت بودند از:
عبارت از حجم به جای جرم، تعادل به جای تقارن پیش پنداشته و دفع بهتر پیراستن اعمال شده
استفاده قبلی از واژه ای با همین مفهوم را می توان به والتر گروپیوس در کتاب " Internationale Architektur" و لودویگ هایبر سایمر در کتاب "Internationale neue Baukunst" نسبت داد عدم بکارگیری هرگونه پیرایش و زیور در طرح‌های این سبک، بکارگیری رنگ‌های روشن، و استفاده از ایده‌های کوبیسمی نیز از مشخصات این سبک در سالهای اولیه بودند